กีย์ เดอ โมปาส์ซังต์ ผู้ได้รับยกย่องทั่วโลกว่าเป็นราชาและพ่อแห่งเรื่องสั้นสมัยใหม่ เกิดที่ปราสาทมีโรเมอสนีส ในแคว้นนอร์มังดี ฝรั่งเศส เมื่อ 5 สิงหาคม 1850 มาดามโลเรอ โมปาส์ซังต์ แม่ของเขาเช่าปราสาทนี้เพื่อคลอดลูก และพำนักอยู่ระยะหนึ่ง หลังคลอด เพื่อจะได้ประทับจิตใจของลูกว่าถือกำเนิดมาในสถานที่ของพวกตระกูลสูง อันจะช่วยให้ลูกใฝ่สูงตามไปด้วย
|
| |
หลังคลอด แอร์เว (น้องของกีย์) ไม่นาน มาดามโลเรอแยกทางกับสามี กีย์เหยียดหยามและขุ่นเคืองพ่อของเขาตั้งแต่วัยเด็กตลอดมาจากสาเหตุที่พ่อทุบตีและรังแกข่มเหงแม่บ่อยๆ นอกจากนั้นการใช้จ่ายเงินอย่างไม่คิดของพ่อทำให้ตัวเขาและน้องชายต้องพบกับความลำบาก
มาดามโลเรอผู้มีสุขภาพไม่สมบูรณ์ เลี้ยงดูลูกชายทั้งสองที่ เอเตรอตาต์ ริ่มฝั่งทะเลของแคว้นนอร์มังดี ที่ซึ่งเป็นหมูบ้านชาวประมง ที่นี่เองกีย์ได้คบค้าสมาคมกับกะลาสีและชาวประมงที่ท่าเรือ คนเหล่านี้เป็นนักเล่าเรื่องสนุก และบางคนมีเรื่องแปลกๆทั้งเป็นจริงและยกเมฆ นี่คือจุดเริ่มต้นที่ช่วยให้กีย์มีวัตถุดิบมากมายสำหรับการประพันธ์ในภายหลัง
ต่อมาเขาเข้าโรงเรียนมัธยมในรูอัง หลังเรียนสำเร็จชั้นมัธยม กีย์เข้าศึกษากฎหมายในปารีส แต่ครั้นอายุยี่สิบเขาจำเป็นต้องพักการเรียนไปรับใช้ชาติเป็นทหารออกรับในสงครามระหว่างฝรั่งเศสกับปรัสเซีย หลังจากฝรั่งเศสยอมแพ้ กีย์ได้ศึกษาต่อจนจบและทำงานเป็นเสมียน กีย์ไม่ชอบงานที่เขาทำ เขาใช้เวลาว่างแล่นเรือ และเที่ยวเตร่ ตอนนี้เองเขาเป็นโรคซิฟิลิส ซึ่งภายหลังทำลายชีวิตของเขา ในระยะเดียวกันนี้แม่สนับสนุนให้เขาแต่งหนังสือ และพาไปฝากเนื้อฝากตัวกับ กุสตาฟ โฟล์แบรต์ นักประพันธ์ลือนามผู้แต่งนิยายเรื่อง มาดามโบวารี ซึ่งเป็นเพื่อนรักกับพี่ชายของหล่อนและมาพักในปารีสระหว่างฤดูหนาวทุกปี
หลังจากแต่งเรื่องสั้นให้โฟล์แบรต์วิจารณ์และปรากฎว่าไม่เป็นโล้เป็นพายมาหลายเรื่อง สุดท้ายเขาส่งเรื่องสั้นขนาดยาวชื่อ Boule de Suif ให้โฟล์แบรต์อ่าน คราวนี้นักประพันธ์อาวุโสเขียนจดหมายถึงกีย์ ตอนหนึ่งดังนี้
“พ่อหนุ่ม, นี่คือเรื่องเอกของเธอ เป็นความคิดใหม่เอี่ยมและริเริ่ม ท่วงทำนองก็ยอดเยี่ยม”
เรื่องนี้พิมพ์รวมเล่มกับนักประพันธ์อื่นที่ยังไม่มีชื่อเสียงสี่คน ออกจำหน่ายในค.ศ. 1880 และได้รับความนิยมอย่างกว้างขวางจนกีย์มีชื่อเสียงโด่งดังขึ้นมา
กีย์ลาออกจากงานและก้าวขึ้นสู่ฐานะศิลปินยิ่งใหญ่ ระหว่างสิบเอ็ดปีต่อมา เขาแต่งเรื่องสั้นกว่า 260 เรื่อง และนวนิยายหรือเรื่องสั้นขนาดยาวเจ็ดเรื่อง ลีลาการประพันธ์ของกีย์ประกอบด้วยโครงสร้างแปลกๆ บรรยายอย่างง่ายๆ ชวนให้ผู้อ่านติดตามและให้ทายว่าจะอวสานอย่างไร ซึ่งยากนักจะเดาถูก
บทประพันธ์ของกีย์ ไม่เพียงแต่ได้รับความนิยมในฝรั่งเศสเท่านั้น หากได้รับความนิยมกว้างขวางในอังกฤษ อเมริกา รัสเซีย และประเทศอื่นๆอีกมาก ซึ่งต่างสรรเสริญและยกย่องในความสามารถของเขา
เมื่อกีย์อายุสามสิบเก้า โรคซิฟิลิสที่เขาเป็นเมื่อยังหนุ่มได้มาถึงขั้นสุดท้าย เขาถึงกับมีอาการเพ้อคลั่งและต้องส่งตัวไปกักไว้ในโรงพยาบาลโรคจิตแห่งหนึ่ง เมื่อเดือนมกราคม ค.ศ.1892 และเขาได้จบชีวิตลงที่โรงพยาบาลแห่งนั้นในฐานะคนวิกลจริต เมื่อ 6 กรกฎาคม ค.ศ.1893 รวมอายุได้ 42 ปี 11 เดือน
ดูผลงานของ กีย์ เดอ โมปาส์ซังต์ ใน Toulo.com |
