งานวิจัย : ผลการสอนแบบชี้แนะที่มีต่อความเข้าใจในการอ่านภาษาไทยของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4

จรรยา  บุญมีประเสริฐ  (2536)  นิสิตปริญญาโท  คณะครุศาสตร์  สาขาการประถมศึกษา  จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย   ได้ทำการวิจัยเรื่องผลการสอนแบบชี้แนะที่มีต่อความเข้าใจในการอ่านภาษาไทยของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4  กลุ่มตัวอย่างเป็นนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่4 ปีการศึกษา 2535 ภาคเรียนที่ 1 โรงเรียนสาธิตมอดินแดง  มหาวิทยาลัยขอนแก่น  อำเภอเมือง  จังหวัดขอนแก่น จำนวน 60 คน แบ่งเป็น 2 กลุ่ม ผลการวิจัยพบว่า  ความเข้าใจในการอ่านภาษาไทยของนักเรียนที่เรียนด้วยการสอนแบบชี้แนะสูงกว่านักเรียนที่เรียนด้วยการสอนตามปกติ

จรรยา  บุญมีประเสริฐ.  (2536).  ผลการสอนแบบชี้แนะที่มีต่อความเข้าใจในการอ่านภาษาไทยของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่4.  วิทยานิพนธ์ กศ.ม.(ประถมศึกษา).   กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.  อาจารย์ที่ปรึกษา:รศ.พชรวรรณ จันทรางศุรศ, อัจฉรา ชีวพันธ์.

 

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลการใช้การสอนแบบชี้แนะที่มีต่อความเข้าใจในการอ่านภาษาไทยของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 ตัวอย่างประชากรที่ใช้ในการวิจัยสุ่มจากนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่4 ปีการศึกษา 2535 ภาคเรียนที่ 1 โรงเรียนสาธิตมอดินแดง มหาวิทยาลัยขอนแก่น อำเภอเมือง จังหวัดขอนแก่น จำนวน 60 คน แบ่งเป็น 2 กลุ่มโดยการจับคู่คะแนนวิชาภาษาไทย ด้านความเข้าใจภาษา ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2534 เลือกห้องเรียนโดยวิธีสุ่มอย่างง่าย เพื่อทดลองด้วยการสอนแบบชี้แนะและการสอนตามปกติ โดยผู้วิจัยเป็นผู้สอนด้วยตนเอง ตามแผนการสอนที่ผู้วิจัยสร้างขึ้น และเปรียบเทียบความเข้าใจในการอ่านภาษาไทยของนักเรียนโดยการทดสอบค่าที (t-test) 

 

ผลการวิจัยพบว่า  ความเข้าใจในการอ่านภาษาไทยของนักเรียนที่เรียนด้วยการสอนแบบชี้แนะสูงกว่านักเรียนที่เรียนด้วยการสอนตามปกติอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .01