งานวิจัย : การศึกษากลวิธีการรู้คำศัพท์เกี่ยวกับศัพท์ทางวัฒนธรรม ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ที่มีความสามารถในการอ่านภาษาอังกฤษต่างกัน

อภิรดี จริยารังษีโรจน์ (2545) นิสิตปริญญาโท สาขานิเทศศาสตรพัฒนาการ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ได้ทำวิจัยเรื่อง การศึกษากลวิธีการรู้คำศัพท์เกี่ยวกับศัพท์ทางวัฒนธรรม ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ที่มีความสามารถในการอ่านภาษาอังกฤษต่างกัน เป็นนักเรียนในโรงเรียนในสังกัดกรมสามัญศึกษา เขตการศึกษาที่ 1 จำนวน 60 คน ผลการวิจัยพบว่า 1.กลุ่มตัวอย่าง ใช้กลวิธีการรู้คำศัพท์เกี่ยวกับศัพท์ทางวัฒนธรรม ซึ่งประกอบด้วยกลวิธีการรู้คำศัพท์ที่มาจากบทอ่าน กลวิธีการรู้คำศัพท์ปฏิสัมพันธ์ และ กลวิธีการรู้คำศัพท์ที่มาจากผู้อ่าน แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 โดยนักเรียนใช้กลวิธีการรู้คำศัพท์ที่มาจากผู้อ่านมากที่สุด และใช้กลวิธีการรู้คำศัพท์ปฏิสัมพันธ์น้อยที่สุด 2. กลุ่มตัวอย่างที่มีความสามารถในการอ่านภาษาอังกฤษระดับสูง ระดับปานกลาง และระดับต่ำ ใช้กลวิธีการรู้คำศัพท์เกี่ยวกับศัพท์ทางวัฒนธรรม ซึ่งประกอบด้วยกลวิธีการรู้คำศัพท์ที่มาจากบทอ่าน และกลวิธีการรู้คำศัพท์ที่มาจากผู้อ่านแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และใช้กลวิธีการรู้คำศัพท์ประเภทกลวิธีปฏิสัมพัทธ์ ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05

อภิรดี จริยารังษีโรจน์. (2545).การศึกษากลวิธีการรู้คำศัพท์เกี่ยวกับศัพท์ทางวัฒนธรรม ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ที่มีความสามารถในการอ่านภาษาอังกฤษต่างกัน. วิทยานิพนธ์ ค.ม. (การสอนภาษาอังกฤษเป็นภาษาต่างประเทศ). กรุงเทพฯ :บัณทิตวิทยาลัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. อาจารย์ที่ปรึกษา:อาจารย์ อาภัสรา ชินวรรโณ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการใช้กลวิธีการรู้คำศัพท์ทางวัฒนธรรม ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 และ เปรียบเทียบการใช้กลวิธีการรู้คำศัพท์เกี่ยวกับศัพท์ทางวัฒนธรรมของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ที่มีความสามารถในการอ่านภาษาอังกฤษระดับสูง ระดับปานกลาง และระดับต่ำ ตัวอย่างประชากรคือ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ของโรงเรียนในสังกัดกรมสามัญศึกษา เขตการศึกษาที่ 1 จำนวน 60 คน ทำแบบวัดกลวิธีการรู้คำศัพท์เกี่ยวกับศัพท์ทางวัฒนธรรม ที่ผู้วิจัยสร้างขึ้น และได้รับการตรวจแก้ไขจากผู้ทรงคุณวุฒิ 5 ท่าน โดยขณะที่นักเรียนทำแบบวัดกลวิธีการรู้คำศัพท์เกี่ยวกับ ศัพท์ทางวัฒนธรรมนี้ นักเรียนใช้วิธีการแสดงความคิดเป็นถ้อยคำ ผู้วิจัยบันทึกเทปข้อมูล และถอดเทปข้อมูล ผู้วิจัยและผู้ช่วยวิจัยอีก 2 คน นำข้อมูลมาวิเคราะห์การใช้กลวิธีการรู้คำศัพท์เกี่ยวกับ ศัพท์ทางวัฒนธรรม ผู้วิจัยใช้สถิติทดสอบไค-สแควร์ และการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว เพื่อทดสอบสมมติฐาน

ผลการวิจัยสรุปได้ดังนี้

1. นักเรียนมัธยมศึกษาปีที่ 5 ใช้กลวิธีการรู้คำศัพท์เกี่ยวกับศัพท์ทางวัฒนธรรม ซึ่งประกอบด้วยกลวิธีการรู้คำศัพท์ที่มาจากบทอ่าน กลวิธีการรู้คำศัพท์ปฏิสัมพันธ์ และ กลวิธีการรู้คำศัพท์ที่มาจากผู้อ่าน แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 โดยนักเรียนใช้กลวิธีการรู้คำศัพท์ที่มาจากผู้อ่านมากที่สุด และใช้กลวิธีการรู้คำศัพท์ปฏิสัมพันธ์น้อยที่สุด

2. นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ที่มีความสามารถในการอ่านภาษาอังกฤษระดับสูง ระดับปานกลาง และระดับต่ำ ใช้กลวิธีการรู้คำศัพท์เกี่ยวกับศัพท์ทางวัฒนธรรม ซึ่งประกอบด้วยกลวิธีการรู้คำศัพท์ที่มาจากบทอ่าน และกลวิธีการรู้คำศัพท์ที่มาจากผู้อ่านแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และใช้กลวิธีการรู้คำศัพท์ประเภทกลวิธีปฏิสัมพัทธ์ ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05