การพัฒนาการอ่านอย่างมีวิจารณญาณของนักศึกษาระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูงปีที่ 1

อัษฎาพร  จันทร์พรหม (2546)  นักศึกษาปริญญาโท  คณะศึกษาศาสตร์  สาขาวิชาการสอนภาษาไทย  มหาวิทยาลัยเชียงใหม่  ได้ทำการวิจัยการพัฒนาการอ่านอย่างมีวิจารณญาณของนักศึกษาระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูงปีที่ 1 โดยใช้วิธีการเรียนรู้ด้วยการนำตนเอง  กลุ่มตัวอย่างเป็นนักศึกษาระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูงชั้นปีที่ 1  สถาบันเทคโนโลยีราชมงคล  วิทยาเขตพายัพ  อำเภอเมือง  จังหวัดเชียงใหม่ จำนวน 31 คน ผลการวิจัยพบว่า1. กลุ่มตัวอย่างมีลักษณะการเรียนรู้ด้วยการนำตนเองในระดับปานกลาง  เฉลี่ย 148.76 2.  กลุ่มตัวอย่างที่ได้รับการสอนโดยใช้วิธีการเรียนรู้ด้วยการนำตนเองมีคะแนนผลสัมฤทธิ์ทางการอ่านมีวิจารณญาณสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญ 3.  ลักษณะการเรียนรู้ด้วยการนำตนเองมีความสัมพันธ์กับผลสัมฤทธิ์ทางการอ่านอย่างมีวิจารณญาณอย่างมีนัยสำคัญ

อัษฎาพร  จันทร์พรหม.  (2546)  .   การพัฒนาการอ่านอย่างมีวิจารณญาณของนักศึกษาระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูงปีที่ 1 โดยใช้วิธีการเรียนรู้ด้วยการนำตนเอง.  วิทยานิพนธ์ (การสอนภาษาไทย). เชียงใหม่ : บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.  คณะกรรมการสอบวิทยานิพนธ์ :  รองศาสตราจารย์นราวัลย์  พูลพิพัฒน์, รองศาสตราจารย์พัฒนา  จันทนา, รองศาสตราจารย์อุเทน  ปัญโญ.

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาลักษณะการเรียนรู้ด้วยการนำตนเอง  เปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการอ่านอย่างมีวิจารณญาณก่อนและหลังจากได้รับการสอนโดยใช้วิธีการเรียนรู้ด้วยการนำตนเอง  และศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างผลสัมฤทธิ์ทางการอ่านอย่างมีวิจารณญาณกับลักษณะการเรียนรู้ด้วยการนำตนเองของนักศึกษาระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นปีที่ 1  กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย  ได้แก่  นักศึกษาระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูงชั้นปีที่ 1  สถาบันเทคโนโลยีราชมงคล  วิทยาเขตพายัพ  อำเภอเมือง  จังหวัดเชียงใหม่  ที่กำลังเรียนอยู่ในภาคเรียนที่ 2  ปีการศึกษา 2545  จำนวน 31 คน ซึ่งได้มาโดยการสุ่มแบบกลุ่ม  

เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย  ได้แก่  แบบสอบถามลักษณะการเรียนรู้ด้วยการนำตนเอง  แบบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการอ่านอย่างมีวิจารณญาณ  และแผนการสอนอ่านอย่างมีวิจารณญาณโดยใช้วิธีการเรียนรู้ด้วยการนำตนเอง  เก็บรวบรวมข้อมูลด้วยการสอบถามลักษณะการเรียนรู้ด้วยการนำตนเองและวัดผลสัมฤทธิ์ทางการอ่านอย่างมีวิจารณญาณก่อนและหลังเรียน  สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล  ได้แก่  การทดสอบค่าที (t-test) และค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน

ผลการวิจัย  สรุปได้ดังนี้

• 1.  นักศึกษาระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูงชั้นปีที่ 1 มีลักษณะการเรียนรู้ด้วยการนำตนเองในระดับปานกลาง  เฉลี่ย 148.76
• 2.  นักศึกษาระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูงปีที่ 1 ที่ได้รับการสอนโดยใช้วิธีการเรียนรู้ด้วยการนำตนเองมีคะแนนผลสัมฤทธิ์ทางการอ่านมีวิจารณญาณสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญ
• 3.  ลักษณะการเรียนรู้ด้วยการนำตนเองมีความสัมพันธ์กับผลสัมฤทธิ์ทางการอ่านอย่างมีวิจารณญาณอย่างมีนัยสำคัญ