- ชื่อหนังสือโอม...เพี้ยง!
- หมวดหนังสือคัดสรรโดยแผนงานฯ
- ผู้เขียนเกวลิน กายทอง (เรื่อง) / เยาวภา จีราระรื่นศักดิ์, สุทัศน์ ปาละมะ (ภาพ) / กิตยวดี บุญซื่อ, ผศ. (ถอดคว
- สำนักพิมพ์สำนักพิมพ์ บ้านแปลน
โอม...เพี้ยง!
เกวลิน กายทอง (เรื่อง) / เยาวภา จีราระรื่นศักดิ์, สุทัศน์ ปาละมะ (ภาพ) / กิตยวดี บุญซื่อ, ผศ. (ถอดความเป็นภาษาอังกฤษ)
สำนักพิมพ์บ้านแปลน, พิมพ์ครั้งแรก, 2549
ปกอ่อน 24 หน้า (24 x 24 ซม.), 75 บาท
เด็กชายตีตี้มาอยู่ที่บ้านคุณยายในวันหยุด ขณะที่รอคุณยายทำอาหาร ตีตี้ก็เล่นอยู่ในห้องครัว ตีตี้เอารูปวาดฝีมือตัวเองมาตกแต่งผนัง ตีตี้แต่งตัวให้เจ้าแมวเหมียว ตีตี้ตกแต่งโต๊ะกินข้าว แต่ละกิจกรรมของตีตี้ “คุณยายไม่พูดว่าอะไร” นอกจากมองแล้วยิ้ม หัวเราะ เอ็นดู
พอคุณยายทำอาหารเสร็จ ตีตี้เข้าไปช่วยยก
“โอ๊ย! ร้อนจัง” มือของตีตี้ไปแตะโดนหม้อแกงจืดที่ตั้งอยู่บนเตาไฟเข้าแล้วล่ะ
คุณยายดึงมือตีตี้ขึ้นมาเป่า “โอม เพี้ยง! ไม่เจ็บนะไม่เจ็บ” คุณยายพูดแค่นั้น
แล้วลูบหัวตีตี้อย่างอ่อนโยน
ผ่านไปไม่ทันไร มือคุณยายก็ไปโดนหูกระทะร้อนเข้ามั่ง
“อูย!” คราวนี้มือของคุณยายไปแตะโดนหูกระทะที่ตั้งบนเตาไฟบ้าง
ตีตี้รีบเข้าไปหาคุณยาย “โอม เพี้ยง! ไม่เจ็บนะไม่เจ็บ” ตีตี้ดึงมือคุณยายมาเป่า
แล้วทั้งคู่ก็หัวเราะขึ้นพร้อมกันอย่างมีความสุข
เช้าวันนั้นเด็กชายกินข้าวหมดจาน “เพราะกับข้าวที่คุณยายทำอร่อยที่สุดเลย” ก่อนจะไปติดรูปที่ข้างผนังก็บอกว่า “โอม เพี้ยง! ตีตี้รักคุณยายมากครับ”
โอม...เพี้ยง! เป็นหนังสือภาพที่ให้ความรู้สึกความอบอุ่นและเรียบง่ายตามแบบฉบับของครอบครัวไทย จากรายละเอียดของเนื้อเรื่องและการสร้างสรรค์ภาพ เป็นหนังสือภาพที่เสนอภาพของตัวละครเป็นผู้สูงอายุ และแสดงถึงความผูกพันกับเด็ก ใช้การบรรยายแทรกด้วยบทพูดของตัวละครในรูปแบบของนิทานสองภาษา (ไทย-อังกฤษ)
คาถาวิเศษ “โอมเพี้ยง!” ช่วยให้ความรู้สึก “เจ็บ” บรรเทาลงได้ เพราะความเอื้ออาทรและความห่วงใยที่ผู้ใหญ่มีให้เด็กน้อย และเด็กน้อยก็สื่อสารกลับด้วยความรู้สึกและถ้อยคำเดียวกันนี้ เป็นหนังสือที่เปิด“หน้าต่างแห่งโอกาส”ในการพัฒนาเด็กอนุบาลในเรื่องของความรักความผูกพันกับญาติผู้สูงวัย และทำให้เด็กได้เรียนรู้ในเรื่องการสื่อสารหรือสัมพันธภาพระหว่างบุคคล ที่มาจาก “ใจ” แม้จะใช้คำเพียงคำเดียวก็มีพลังมหาศาลต่อผู้รับ
พอคุณยายทำอาหารเสร็จ ตีตี้เข้าไปช่วยยก
“โอ๊ย! ร้อนจัง” มือของตีตี้ไปแตะโดนหม้อแกงจืดที่ตั้งอยู่บนเตาไฟเข้าแล้วล่ะ
คุณยายดึงมือตีตี้ขึ้นมาเป่า “โอม เพี้ยง! ไม่เจ็บนะไม่เจ็บ” คุณยายพูดแค่นั้น
แล้วลูบหัวตีตี้อย่างอ่อนโยน
ผ่านไปไม่ทันไร มือคุณยายก็ไปโดนหูกระทะร้อนเข้ามั่ง
“อูย!” คราวนี้มือของคุณยายไปแตะโดนหูกระทะที่ตั้งบนเตาไฟบ้าง
ตีตี้รีบเข้าไปหาคุณยาย “โอม เพี้ยง! ไม่เจ็บนะไม่เจ็บ” ตีตี้ดึงมือคุณยายมาเป่า
แล้วทั้งคู่ก็หัวเราะขึ้นพร้อมกันอย่างมีความสุข
เช้าวันนั้นเด็กชายกินข้าวหมดจาน “เพราะกับข้าวที่คุณยายทำอร่อยที่สุดเลย” ก่อนจะไปติดรูปที่ข้างผนังก็บอกว่า “โอม เพี้ยง! ตีตี้รักคุณยายมากครับ”
โอม...เพี้ยง! เป็นหนังสือภาพที่ให้ความรู้สึกความอบอุ่นและเรียบง่ายตามแบบฉบับของครอบครัวไทย จากรายละเอียดของเนื้อเรื่องและการสร้างสรรค์ภาพ เป็นหนังสือภาพที่เสนอภาพของตัวละครเป็นผู้สูงอายุ และแสดงถึงความผูกพันกับเด็ก ใช้การบรรยายแทรกด้วยบทพูดของตัวละครในรูปแบบของนิทานสองภาษา (ไทย-อังกฤษ)
คาถาวิเศษ “โอมเพี้ยง!” ช่วยให้ความรู้สึก “เจ็บ” บรรเทาลงได้ เพราะความเอื้ออาทรและความห่วงใยที่ผู้ใหญ่มีให้เด็กน้อย และเด็กน้อยก็สื่อสารกลับด้วยความรู้สึกและถ้อยคำเดียวกันนี้ เป็นหนังสือที่เปิด“หน้าต่างแห่งโอกาส”ในการพัฒนาเด็กอนุบาลในเรื่องของความรักความผูกพันกับญาติผู้สูงวัย และทำให้เด็กได้เรียนรู้ในเรื่องการสื่อสารหรือสัมพันธภาพระหว่างบุคคล ที่มาจาก “ใจ” แม้จะใช้คำเพียงคำเดียวก็มีพลังมหาศาลต่อผู้รับ